شكل تبليغ‏ نيز امروز دچار محدوديت به افراد خاص، لباس مشخص و ماه‏هاى معين شده است و صرفاً در منبر و محل‏هاى معلوم و در شكل‏هاى دسته‏جمعى تدارك مى‏شود در حالى كه تبليغ وظيفه هر مؤمنى است كه به حق رسيده. و نياز به طبيب و رهبر محدود به ماه‏هاى خاص نمى‏شود و تبليغ را نبايد به منبر و ساعت و جمعيت وابسته كرد؛ كه رسول خدا (ص) چنين نمى‏كرد. هر كجا استعدادى هست و موقعيتى، نبايد آن را وانهاد.

تبليغ در مرحله تفكر و شناخت و ايمان و عشق و رذايل و فضايل عمومى نيست و فقط در مرحله علم احكام و مسائل آن مى‏توان به تبليغ دسته‏جمعى پرداخت. اين شكل از تبليغ، تسلط و آگاهى بيشتر و زرنگى و فراست افزون‏ترى را مى‏طلبد تا در يك برخورد، درد را و

روحانيت و حوزه: مشكلات و راهكارها، ص: 28

عامل آن را شناسايى كرده و براى درمانش نقشه كشيد و براى انجامش صبورى كرد و حتى به تأليف دل‏ها و تأمين اقتصادى نيز انديشيد و از تأثير محبت و احسان غافل نشد.