ادیب و ناقد ما پشتوانه‌ای ندارد، بینش و زاویۀ دید و معیاری ندارد، فلسفه و مشهدی ندارد و همین است که هر روز رنگی می‌گیرد و در هر برخورد، به احساسی جدید می‌رسد.

در اتاق نشسته بودم كه از سوراخ شيشه‏ شكسته ‏اى زنبورى به درون آمد و سپس پروازهاى اكتشافى را شروع كرد و بعد هم براى بازگشت آماده شد..

برگ‌هایی که بر سر شاخه‌ای اسیر بهار و پاییزند، چرا خود را در جنگل هستی نمی‌بینند؟!

فعل، بعد از تبیین و تبین و مشخص شدن مبانی‌اش، کارگشاست وگرنه اگر تبیین شکل نگرفته باشد، حمل بر حماقت و بی‌سر و سامانی می‌شود.